วันพุธที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ระลึกพระคุณแม่

               วันลูกคลอดเกือบคล้ายวันตายแม่               เจ็บท้องแท้เท่าไรแม่ไม่บ่น
แม่อุ้มท้องเก้าเดือนรอดเป็นคน                                  เติบโตจนบัดนี้เพราะแม่เรา
แม่เจ็บปวดเจียนตายในวันนั้น                                     แต่เป็นวันแม่มีความสุขเล่า
แม่ดีใจที่ได้ตัวของเรา                                                 แม่คอยเฝ้าประคับคอยประคอง
แม่ต้องทนเหนื่อยยากลำบากกาย                                ลูกสบายแม่เหนื่อยน้ำตานอง
แม่เหมือนร่มโพธิ์แก้วคอยคุ้มครอง                              คอยใฝ่ปองดูแลคอยระวัง
แม่คอยหาเงินส่งเสียลูกเรียน                                        คอยหมั่นเพียรตั้งตารอความหวัง
เป็นเหมือนแสงสว่างมีพลัง                                           คอยพลักดันให้ลูกรู้วิชา
แม่คอยหาอาหารให้ลูกกิน                                             ไม่ถวิลตัวเองเลยหนักหนา
เพียงลูกอิ่มแม่อิ่มพรรณนา                                            ขอแค่ลูกยาแม่อิ่มเพียงกาย
แม่ผู้นี้อดได้เจ้าสบาย                                                     แม่มิหมายใดเจ้าจะทดแทน
ถึงวันนี้รู้ดีว่าแม่รัก                                                           ลูกก็รักรู้ดีไม่อาจแม้น
พระคุณแม่ที่ให้ลูกทดแทน                                              ค่าน้ำนมหมื่่นแสนที่ดื่มไป
ลูกผู้นี้รู้ดีว่าแม่รัก                                                            แม่เหนื่อยหนักเลี้ยงคอยห่วงใย
แม่ผู้นี้เลี้ยงดูคอยใส่ใจ                                                   คอยอบรมบ่มนิสัยลูกยา
ขอชาติหน้าลูกนี้ได้พบพา                                              ขอเกิดมาเป็นลูกทุกชาติไป

ห่วงหา

                          ห่วงเอ๋ยห่วงหา                            เจ้ามาหายหน้าไปแห่งไหน
เจ้ามาพบหน้าแล้วจากไกล                           ่        แห่งหนใดมิได้พบหน้า
เจ้าไกลห่างไม่รู้อยู่แห่งหน                                    ให้ระทมจิตใจไม่เสก สรรค์็นหน้า
ให้เห็นหน้าครู่เดียวจากไปพลัน                              เหมือนข้าวนั้นคอยเคียวเปลี่ยวใจเอย
                          

หลบมาบ้านเรา


เขียนฝันไว้ข้างฝา


คิดถึง

                     คิดเอ๋ยคิดถึง                                คนึงย่ำค่ำยังขานหา
คิดถึงเธอผู้เดียวมิเห็นหน้า                                จึงนำพาเธอไว้ในกลางใจ
ยามจะนอนฝันถึงหาพี่ยา                                   เมื่อไหร่มากลัดกลุ้มในฤทัย
นั่งคอยพี่ตะวันแสงวิไล                                     จรลับไปพี่ไม่กลับมาเอย

วันอังคารที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

สักวาความคิดถึง

สักวาว่าจะกล่าวความคิดถึง                                เฝ้าคนึงห่วงหาอยู่แห่งไหน
เจ้ามาพบเห็นหน้าแล้วจากไป                              แห่งหนใดมิได้อยู่คู่เคียงกัน

สักวานอนหนาว

               สักวานอนหนาวระทมทุกข์                                            ไม่มีสุขนอนหนาวไร้เคียงคู่
คู่อยู่ไกลหงอยเหงาน่าเอ็นดู                                                          ช่างหดหู่แท้แน่ตัวเรา

วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

เธอก็เหงาฉันก็เหงา


ไฟกับน้ำ


สู้โว้ย

ทำทุกวันให้ดีที่สุด    ทำให้สุดความสามารถที่มี   ทุกคนสามารถท้อได้แต่อย่าถอย
จงเผชิญกับทุกอย่างแล้วจะเป็นผู้ชนะ

อยากมีวันนี้


สู้เพื่อเธอ


วันพุธที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ระบำ

คำกลอนสุทรภู่

เพลงมาตราตัวสะกด

แม่ไก่ใจดี

ฉ่อยเรื่องภาษาไทย

ภาษาไทยวันละคำ

วันอาทิตย์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

แม่นี้คือกำลังใจ



                                       วันเอ๋ยวันนี้        สุขขีดีนัก
                              แม้จะเหนื่่อยหนัก       ด้วยรักของแม่
                              ลูกทำวันนี้                  สุขขีดีแน่
                              ขอขอบพระคุณแม่      อยากแท้จะพรรณนา

ปัญหามีทางออกเพียงกล้าเผชิญกับความจริง



      ชีวิตหนึ่งชีวิตเกิดมาย่อมมีทั้งทุกข์และสุขแล้วใครสักกี่คนที่จะมีชีวิตที่สุขเสมอ  ไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยเจอกับความทุกข์    ความทุกข์ก็เหมือนสิ่งที่มืดมน  เพียงเราหยุดคิดพิจารณาว่าปัญหาที่ทำให้เกิดขึ้นคืออะไรเพียงแก้ที่สาเหตุความทุกข์นั้นก็จะจางหายไปเพียงเรากล้าเผชิญกับทุกข์สิ่งทุกอย่าง     ไม่มีใครหรอกที่จะแก้ปัญหาไม่ได้เพียงมีสติและความใจเย็นทุอย่างก็จะดีขึ้น     ปัญหามีเข้ามาในชีวิตสักวันมันก็ผ่านพ้นไปเหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นเป็นปุ๋ย