วันลูกคลอดเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไรแม่ไม่บ่น
แม่อุ้มท้องเก้าเดือนรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้เพราะแม่เรา
แม่เจ็บปวดเจียนตายในวันนั้น แต่เป็นวันแม่มีความสุขเล่า
แม่ดีใจที่ได้ตัวของเรา แม่คอยเฝ้าประคับคอยประคอง
แม่ต้องทนเหนื่อยยากลำบากกาย ลูกสบายแม่เหนื่อยน้ำตานอง
แม่เหมือนร่มโพธิ์แก้วคอยคุ้มครอง คอยใฝ่ปองดูแลคอยระวัง
แม่คอยหาเงินส่งเสียลูกเรียน คอยหมั่นเพียรตั้งตารอความหวัง
เป็นเหมือนแสงสว่างมีพลัง คอยพลักดันให้ลูกรู้วิชา
แม่คอยหาอาหารให้ลูกกิน ไม่ถวิลตัวเองเลยหนักหนา
เพียงลูกอิ่มแม่อิ่มพรรณนา ขอแค่ลูกยาแม่อิ่มเพียงกาย
แม่ผู้นี้อดได้เจ้าสบาย แม่มิหมายใดเจ้าจะทดแทน
ถึงวันนี้รู้ดีว่าแม่รัก ลูกก็รักรู้ดีไม่อาจแม้น
พระคุณแม่ที่ให้ลูกทดแทน ค่าน้ำนมหมื่่นแสนที่ดื่มไป
ลูกผู้นี้รู้ดีว่าแม่รัก แม่เหนื่อยหนักเลี้ยงคอยห่วงใย
แม่ผู้นี้เลี้ยงดูคอยใส่ใจ คอยอบรมบ่มนิสัยลูกยา
ขอชาติหน้าลูกนี้ได้พบพา ขอเกิดมาเป็นลูกทุกชาติไป
เพื่อประกอบการจัดการเรียนการสอน และนำเสนอผลงานวิชาการนำเสนอสารภาษาไทย ประจำภาคเรียนที่1 ปีการศึกษา2555
วันพุธที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ห่วงหา
ห่วงเอ๋ยห่วงหา เจ้ามาหายหน้าไปแห่งไหน
เจ้ามาพบหน้าแล้วจากไกล ่ แห่งหนใดมิได้พบหน้า
เจ้าไกลห่างไม่รู้อยู่แห่งหน ให้ระทมจิตใจไม่เสก สรรค์็นหน้า
ให้เห็นหน้าครู่เดียวจากไปพลัน เหมือนข้าวนั้นคอยเคียวเปลี่ยวใจเอย
เจ้ามาพบหน้าแล้วจากไกล ่ แห่งหนใดมิได้พบหน้า
เจ้าไกลห่างไม่รู้อยู่แห่งหน ให้ระทมจิตใจไม่เสก สรรค์็นหน้า
ให้เห็นหน้าครู่เดียวจากไปพลัน เหมือนข้าวนั้นคอยเคียวเปลี่ยวใจเอย
คิดถึง
คิดเอ๋ยคิดถึง คนึงย่ำค่ำยังขานหา
คิดถึงเธอผู้เดียวมิเห็นหน้า จึงนำพาเธอไว้ในกลางใจ
ยามจะนอนฝันถึงหาพี่ยา เมื่อไหร่มากลัดกลุ้มในฤทัย
นั่งคอยพี่ตะวันแสงวิไล จรลับไปพี่ไม่กลับมาเอย
คิดถึงเธอผู้เดียวมิเห็นหน้า จึงนำพาเธอไว้ในกลางใจ
ยามจะนอนฝันถึงหาพี่ยา เมื่อไหร่มากลัดกลุ้มในฤทัย
นั่งคอยพี่ตะวันแสงวิไล จรลับไปพี่ไม่กลับมาเอย
วันอังคารที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สักวาความคิดถึง
สักวาว่าจะกล่าวความคิดถึง เฝ้าคนึงห่วงหาอยู่แห่งไหน
เจ้ามาพบเห็นหน้าแล้วจากไป แห่งหนใดมิได้อยู่คู่เคียงกัน
เจ้ามาพบเห็นหน้าแล้วจากไป แห่งหนใดมิได้อยู่คู่เคียงกัน
สักวานอนหนาว
สักวานอนหนาวระทมทุกข์ ไม่มีสุขนอนหนาวไร้เคียงคู่
คู่อยู่ไกลหงอยเหงาน่าเอ็นดู ช่างหดหู่แท้แน่ตัวเรา
คู่อยู่ไกลหงอยเหงาน่าเอ็นดู ช่างหดหู่แท้แน่ตัวเรา
วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สู้โว้ย
ทำทุกวันให้ดีที่สุด ทำให้สุดความสามารถที่มี ทุกคนสามารถท้อได้แต่อย่าถอย
จงเผชิญกับทุกอย่างแล้วจะเป็นผู้ชนะ
จงเผชิญกับทุกอย่างแล้วจะเป็นผู้ชนะ
วันพุธที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
วันอาทิตย์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
แม่นี้คือกำลังใจ
วันเอ๋ยวันนี้ สุขขีดีนัก
แม้จะเหนื่่อยหนัก ด้วยรักของแม่
ลูกทำวันนี้ สุขขีดีแน่
ขอขอบพระคุณแม่ อยากแท้จะพรรณนา
ปัญหามีทางออกเพียงกล้าเผชิญกับความจริง
ชีวิตหนึ่งชีวิตเกิดมาย่อมมีทั้งทุกข์และสุขแล้วใครสักกี่คนที่จะมีชีวิตที่สุขเสมอ ไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยเจอกับความทุกข์ ความทุกข์ก็เหมือนสิ่งที่มืดมน เพียงเราหยุดคิดพิจารณาว่าปัญหาที่ทำให้เกิดขึ้นคืออะไรเพียงแก้ที่สาเหตุความทุกข์นั้นก็จะจางหายไปเพียงเรากล้าเผชิญกับทุกข์สิ่งทุกอย่าง ไม่มีใครหรอกที่จะแก้ปัญหาไม่ได้เพียงมีสติและความใจเย็นทุอย่างก็จะดีขึ้น ปัญหามีเข้ามาในชีวิตสักวันมันก็ผ่านพ้นไปเหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นเป็นปุ๋ย
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)