ห่วงเอ๋ยห่วงหา เจ้ามาหายหน้าไปแห่งไหน
เจ้ามาพบหน้าแล้วจากไกล ่ แห่งหนใดมิได้พบหน้า
เจ้าไกลห่างไม่รู้อยู่แห่งหน ให้ระทมจิตใจไม่เสก สรรค์็นหน้า
ให้เห็นหน้าครู่เดียวจากไปพลัน เหมือนข้าวนั้นคอยเคียวเปลี่ยวใจเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น